» پدر جان، معلم ما میگوید که عیسی مسیح از مردگان قیام نکرده است. او صرفاً روی صلیب آویزان شد و بعد شاگردان اش از او خوب پرستاری کردند تا اینکه کاملاً صحت یاب گردید. شما در این باره چه فکر میکنید آیا این هم امکان دارد؟«
پسر عزیزم، برای اینکه بدانیم نظریه معلم محترم واقعیت دارد یا خیر، باید تجربه عیسی مسیح بالای خودش تطبیق شود. به معلم محترم بگو:»بیایید اول سی و نه ضرب شلاق بخورید، بعد دست ها و پاهای شما را میخ میکنیم و شما را روی صلیب برای شش ساعت آویزان میکنیم. بعد با ضرب نیزه ای قلب شما را می شگافیم. در آخر برای سه روز در قبر میگذاریم. بعد از این همه شکنجه ها می آییم به پرستاری شما تا ببینیم که صحت یاب می شوید یا خیر.«
رستاخیر مسیح از مردگان شاید مغلق ترین موضوع در الهیات مسیحی باشد که با بیشترین انتقادها دست و گریبان است.
در دنیای امروز کم هستند کسانیکه هیچ نظری در این مورد نداشته باشند. یکی رستاخیز را مسخره میداند و برای دیگری محور ایمان است. برای یکی رستاخیزاسطوره ای بیش نیست و برای دیگری یگانه واقعیت تاریخ است.
متفکرین مسیحی به گونه های متفاوتی خواسته اند رستاخیز مسیح را توضیح دهند. حتی کلیسا ها به چشم های متفاوتی داستان رستاخیز مسیح را می بینند و تفسیرهای گوناگونی به آن میدهند. حتی در زمان کلیسای اولیه یعنی قرن اول میلادی بحث ها و جنجال های زیادی پیرامون موضوع قیام مسیح وجود داشته است. از نامه پو لس رسول به قرنتیان چنین معلوم میشود که سوال بعضی از مسیحیان اولیه در شهر قرنتیه بر سر این بود که مسیح با چگونه بدنی قیام کرده بود، آیا با همان بدنی که دفن شد؟ اگر بدن قیام کرده ای او کاملاً مثل بدن ما بود (چون او کاملاً انسان بود) پس چگونه از درهای بسته گذشت و به شاگردانش ظاهر شد؟ و چگونه به آسمان رفت؟ و ... پولس رسول در جواب می نویسد: "جسم نفسانی کاشته میشود و جسم روحانی بر میخیزد." (اول قرنتیان ١٥: ٤٤)
بهر حال اکثریت پیروان مسیح ایمان دارند که مسیح با - بدن جلال - یافته قیام کرده است و این بدن جلال یافته چیزی است که ما انسانها تا هنوز به سرشت آن پی نمی توانیم برد.
فقط زمانیکه خود ما مانند مسیح با بدن های جلال یافته آراسته گردیم، آن وقت ماهیت و معنای بدن جلال یافته را درک خواهیم کرد.
چند سال قبل کلیسای که من عضو آن بودم تصمیم گرفته بودند که هر هفته یک شب را بنام شب بحث و گفتگو بنامند و در آن شب هرکس می توانست خویشان و همسایگان خود را با خود بیاورد تا در باره ایمان مسیحی باهم تبادل نظر نمایند. در یکی از این شب ها یک جفت جوان آمده بودند که کم کم علاقه به کلیسا داشتند ولی بعضی مسایل مسیحی را بی مفهوم می پنداشتند. خانم به شبان کلیسای ما رو کرده و گفت: "قیام مسیح از مردگان به نظر من یک افسانه است." شبان با قاطعیت گفت:" نی خانم، این یک واقعیت است." شوهرش پرسید: "آیا ثبوت علمی برای این ادعا دارید؟ " شبان در پاسخ گفت: "من و شما به بسیار چیزها ایمان داریم که تا هنوز ثبوت علمی برای آنها پیدا نشده است." شبان به سخنانش ادامه داد و به تشریح و تفصیل مسایل علمی و تاریخی پرداخت. خانم دوباره پرسید: "رستاخیز مسیح چه تفاوتی در جهان ما آورده است؟ همه چیز مانند همیشه است. آیا رستاخیز مسیح میتواند شکم اطفال گرسنه را سیر کند؟"
در میان این سوالها و بحث ها، یکی از اعضای معمولی کلیسا که بسیار گمنام هم بود، آهسته و ملایم چنین گفت: " تا زمانیکه مسیح در قلب شما قیام نکرده باشد ودر زندگی شما زنده نشود، این داستان های انجیل واقعاً که برای شما افسانه ای بیش نیستند."
امروز پیروان زیادی مسیح هستند که به قیام مسیح ایمان دارند ولی مسیح در قلب آنها هنوز قیام نکرده است. هستند پیروان مسیح که میکوشند تمام آیات مربوط به قیام مسیح را حفظ کنند، ولی متاسفانه عیسی مسیح هنوز در زندگی آنها زنده نشده است. در نتیجه، قیام مسیح صرف داستانی است که آنها به واقعیت تاریخی آن ایمان دارند و بس. ولی ایمان مسیحی بسیار بیشتر از این است. ایمان مسیحی، صرف باور به وقایع تاریخی نیست. شیطان نیز به تاریخ ایمان دارد، او نیز باور دارد که مسیح قیام کرده است ولی هنوز هم شیطان باقی مانده است.
تا زمانیکه مسیح در قلب ما قیام نکرده باشد و در زندگی ما زنده نشود، داستان قیام مسیح از مردگان نمی تواند مفهوم واقعی اش را بخود بگیرد. (عیسی زنده است!) این شعار بسیار از مسیحیان جهان است که حتی روی تخته ها و پرده ها می نویسند. ولی این شعار وقتی به هدف اصلی اش میرسد که مردم دنیا، عیسی زنده را در وجود من و شما ببینند.
رستاخیز مسیح به مسیحیان افغان تبریک
